Kahramanmaraş’ta meydana gelen depremin etkileri sürüyor. Fay hatlarının hareketlenmesiyle yeni depremler meydana geliyor.
Kahramanmaraş’ta meydana gelen depremin etkileri sürüyor. Fay hatlarının hareketlenmesiyle yeni depremler meydana geliyor.
Tüm Türkiye 6 Şubat’tan beri deprem gündemiyle çalkalanıyor. Günler geçtikçe, enkaz çalışmaları bittikçe olayın sıcaklığı da azalıyor. Aslında olayın sıcaklığının kaybedilmesi çok normal. Hangi kötü olayı unutmadık ki? Örneğin patlayan bombaları, SOMA faciasını, Marmara-Van-Elazığ depremlerini…Elbet bu acılar da ilk günkü etkisini kaybedecek. Psikologların dediği gibi acılarla yaşamak çok zor. Ancak acımızı ve tepkimizi saçma bir romantizme değil sağlıklı bir hisse-bilince evriltmemiz gerekiyor. Evet günlerdir enkaz altında kalan insanları, hayatını kaybedenleri düşündük. Üzüldük, sinirlendik. Bu hislerle birlikte de hayatımıza devam etmek zorunda kaldık. Gece yardım paketi kolileyip sabah işlerimize gittik örneğin. Çünkü başka bir seçeneğimiz yoktu, seçeneği olan herkes elinden geleni yapmaya çalıştı. Binlerce madenci ve gönüllü arama kurtarma çalışmalarına katıldı. Yaraların sarılması için herkes elinden geleni yaptı… Peki ya sonrası? Yaralaraları sarmak kadar yaraların farkında olup hareket etmek de önemli değil mi? Elbette ki önemli.
Deprem bölgesinde yaşamayan yakınını kaybetmeyenler elbet normal hayata daha kolay dönecek. Çünkü biz bu acıları yaşamadık sadece empati yapmaya çalıştık. Ancak şunu unutmamalıyız depremde binlerce kişi hayatını kaybetti. Sağ kalanlar sevdiklerini o topraklara gömüp başka şehirlere gitmek zorunda kaldı. Depremzedelerin durumları bu haldeyken kiraların 5 katına çıkması normal mi? Böyle mi normalleşmemiz gerekiyor? Normal zamanda olduğu gibi arz talep dengesini gözetip mi belirlemeliyiz kiraları? Oysa normal bir dönemde değiliz. Elbet hayat devam ediyor ama yaşananları unutmadan empati yaparak hayatın sürdürülmesi gerektiğini düşünüyorum.
