Karantina sürecinde olduğumuz zamanlar hepimiz koronavirüs sebebiyle evlerimize çekilmiştik. Doğa,bir nebze de olsa kendine gelmişti. Normalleşme adımlarının başlamasıyla birlikte parklar, bahçeler doldu. Doldu dolmasına ama etraf aynı zamanda çöple doldu. Bazen düşünüyorum nasıl bu kadar bencil nasıl bu kadar duyarsız olabiliyoruz diye… Unutulmamalıdır, doğa her şeyin üstündedir. İnsanoğlunu diğer canlılardan ayıran en büyük özellik;  onun akıl sahibi olmasıdır. Üstünlük kavramının temelinde yatan öğeler anlamlıdır. Çünkü insan düşünür, insan irade sahibidir, insan vicdan sahibidir, insan iyi ve kötü ayrımını belirleyen kişidir. Peki böylesine kutsanan vasıflara sahip insan, bulunduğu sosyal, psikolojik, toplumsal,  ahlaki   durumlarda ve bir fiil yaşamını sürdürdüğü  dünyasında sorunsuz mudur? Yani insanı insan yapan değerler; aklın, iradenin, iyiliğin ve dolasıyla korkusuz bir hayatın sağlayıcısı olmuş mudur? Maalesef ki olamamıştır. Çünkü insanoğlu kendisine bahşedilen tüm özellikleri bir şekle evirmiştir. Mesela ; Akıl ve vicdan arasındaki bağlantıyı bir çırpıda söküp atmıştır. İyi ile kötü arasındaki farkı kendi lehine uyarlamıştır. Sonuç itibari ile insan kendine bir dünya kurmuştur. İyiyle kötü bu dünyada dengelenmiştir. Geçen gün yerlere atılan çöpleri gördükçe kötü ve bencil insanların varlığına istemeyerek inandım. İşin en kötü tarafı ise insan bu durumdan mutsuz değildir. Yarattığı bu olumsuzluklardan ders çıkarmak yerine onu adeta daha fazla nasıl büyütebilirim derdindedir. Lütfen tüm güzelliklere, iyiliklere, aldığımız havaya, doğaya, hayvanlara gözümüz gibi iyi bakalım. Emin olun bu süreçte en çok ihtiyaç duyduğumuz şey insanlığımız ve sevgimiz olacaktır.