Fight Club, filmi üzerinden yıllar geçse de hem görsel hem de içerik açısından izleyiciyi derinlemesine etkileyen muhteşem bir film olmuştur. Fincher’ın yönetmenliği, etkileyici oyunculuklar ve zekice yazılmış bir senaryoyla birleşerek, filmi yalnızca 1990’ların değil, sinema tarihinin en etkili filmlerinden birisi haline getirmiştir. Film de toplumsal eleştiriler, psikolojik çözümlemeler ve modern insanın içsel çatışmalarına dair güçlü metaforlar vardır. Chuck Palahniuk’un aynı adlı romanından uyarlanan bu yapım, izleyicisini hem hikayesi hem de teknik ustalığıyla derinden etkilemiştir. Filmin oyuncu kadrosunda Edward Norton, Brad Pitt, Helena Bonham Carter, Meat Loaf, Zach Grenier, Jared Leto gibi oyuncular vardır.
Film, Jack (Edward Norton) karakterinin anlatımı üzerinden ilerler. (bu arada isminin Jack olduğu da tartışmalı bir konudur) Bir sigorta şirketinde çalışan ve kronik uykusuzluk sıkıntısı çeken bu karakter, modern hayatın monotonluğuna ve geleneksel bir materyalizme saplanmış durumdadır. Tıbbi bir çözüm bulamayan ana karakterimiz kendini destek gruplarına katılarak teselli ararken bulur. Ancak burada Marla Singer (Helena Bonham Carter) ile tanışır; onun varlığı Jack’in “sahte” rahatlama dünyasını biraz sarsar. Ardından bir iş gezisinde sabun üreticisi Tyler Durden (Brad Pitt) ile tanışır. İkili, zamanla sıradan hayatlarını reddederek bir yeraltı dövüş kulübü kurarlar. Bu kulüp, bastırılmış öfkenin ve toplumun dayattığı rolleri reddetmenin bir sembolü haline gelir. Ancak işler kontrolden çıkar; Tyler’ın “Fight Club” hareketinin şehri kaosa sürükleyen daha büyük planlarının olduğu anlaşılır. Hikaye ilerledikçe Jack, Tyler’ın gerçekte kim olduğunu ve kendisinin bu kaotik dünyadaki yerini sorgulamaya başlar.
Filmdeki karakterleri kısaca tanımlayacak olursak Jack karakteri; modern toplumun yalnızlık ve anlamsızlık sorunlarını temsil eden aynı zamanda, pasif, bastırılmış ve kimlik arayışında bir figürdür. Onun, kapitalizme olan bağımlılığı ve kendi içsel huzursuzluğu arasında sıkışıp kalmıştır. Tyler ile tanıştıktan sonra kendi karanlık tarafıyla yüzleşir. Tyler ile olan ilişkisi de onun kendini anlamasını ve içsel çatışmalarını yüzeye çıkarmasını sağlar. İkinci ana karakterimiz olan Tyler Durden (Brad Pitt) karizmatik, anarşist ve özgür ruhlu bir karakterdir. Tüketim toplumuna karşı duran bir ideologdur. Jack'in bastırdığı arzularının ve özgürlük isteğinin somutlaşmış halidir. Ancak hikaye boyunca Tyler’ın sadece anarşi değil, kaos ve yıkımı da temsil ettiği ortaya çıkar. Görünüşte özgüvenli, çekici ve cesur bir karakter olan Tyler, aslında Jack'in bastırdığı öfkenin ve arzularının yansıması olmuştur diyebiliriz.
Marla Singer ise Jack’in hayatına kaos ve romantizm getiren yan roldeki önemli bir kadın karakterdir. O da aynı şekilde anlam arayışındadır ve destek gruplarına katılarak hayatındaki boşluğu doldurmaya çalışır. Siyah mizah anlayışı ve umursamaz tavırları, filmin melankolik atmosferine katkı da sağlamıştır. Marla, Jack ve Tyler arasındaki dinamikte önemli bir rol oynamıştır. Bu arada Jack ve Tyler arasındaki ilişki filmin sonunu izleyenler bilirler; şaşırtıcı bir sonla son bulur.
Film, tüketim kültürünü sert bir şekilde eleştiren bir filmdir. İnsanın maddi eşyalarla mutluluğu aramasını alaycı bir şekilde yorumlamıştır. “Sahip olduğun şeyler sonunda sana sahip olur” Tyler’ın bu sözleri, filmin ana mesajlarından biridir diyebiliriz. Filmde Jack’in Tyler aracılığıyla kendini keşfetmesi ve kendi karanlık taraflarıyla yüzleşmesi oldukça önemlidir. Ayrıca filmde, modern insanın toplum normlarına boyun eğerek içsel öfkesini bastırdığı ve bunun yıkıcı sonuçlara yol açabileceği net bir şekilde gösterilmek istenmiştir. Filmin sonlarına doğru ise gelen büyük şaşırtıcı olay, izleyiciyi karakterlerin gerçeklik algısını sorgulamaya götürmüştür. Bu da aslında hikayeyi psikolojik bir derinliğe taşımıştır.
David Fincher, Fight Club’ı estetik bir şekilde yöneterek karanlık bir atmosfer yaratmıştır. Film boyunca kullanılan soğuk, metalik tonlar, karakterlerin duygusal soğukluğunu ve modern dünyanın steril ortamını yansıtmıştır. Filmde, sinematografik açıdan da yenilikçi teknikler kullanılmıştır. Hızlı kamera hareketleri ve dijital efektler, izleyiciyi karakterlerin zihinsel karmaşasına çekmektedir. Hızlı kesmeler ve aniden değişen sahneler, karakterlerin zihinsel durumunu ve hikayenin akışındaki gerilimi artırır niteliktedir. Dust Brothers'ın hazırladığı elektronik müziklerde, filmin enerjik ve başkaldıran tonunu mükemmel bir şekilde desteklemiştir. Ayrıca, ses tasarımındaki detaylar, dövüş sahnelerinin fiziksel yoğunluğunu ve ortamın karanlık atmosferini güçlendirmiştir.
Fight Club, yalnızca dönemi için değil, bugünün izleyicisi için de çok güçlü bir filmdir. Toplumun dayattığı kimlikler, tüketim kültürü ve bireyin içsel çatışmaları gibi evrensel temaları işlemesi, filmin zamansız olmasını sağlamıştır. David Fincher’ın yönetmenlik dehası ve güçlü oyunculuk performanslarıyla birleşen bu hikaye, izleyiciyi derinden sarsmıştır. Filmde geçen bir replikle bitirelim. “Beyler, dövüş kulübüne hoş geldiniz. Dövüş kulübünün ilk kuralı Dövüş kulübünden söz etmemektir. Dövüş kulübünün ikinci kuralı “kimseye” kulüpten söz etmemektir. Ama bu filmi bir kez izledikten sonra, bu kuralı çiğnemek neredeyse kaçınılmazdır.