Daha önceleri hiç konuşmamıştık. Bu ilk olsun;
Henüz çok da küçükken, başladı bir heyecan, bir merak. Yol orada boylu boyunca uzanıyor, adımlamaya cesaret gerek, belki bir kapıdan çıkıp yenisini açmaya cüret etmek, biraz zaman ve çokça da emek gerek.
Ben orada boylu boyunca uzanan yolda ufak bir adım attım nihayet, nereye varacağını, kimlere soluk, kimlere ses olacağını bilmeden, ufak ufak adımlarla fakat bir o kadar da büyük umutlarla.
Bundan sonra haftada iki sefer buluşup nerelerde gezer, hangi etkinliklere katılır, kimlerin kitaplarına göz gezdirir, kimlere ses olur, nerelerde sıcak bir çay/kahve içer kısa kısa da olsa birbirimizle söyleşir, filmler izler, yollara düşer, bir sonraki buluşmaya söylenecek yeni sözler biriktiririz göreceğiz.
Şimdi içimdeki tüm heyecanımla, toprağa düşürülmüş bir cemrenin getireceği nihai sıcaklıkla, köşeme ilham veren Metin Altıok’un “Yerleşik Yabancı” isimli şiirinden, yarına paylaşacaklarımıza bir tohum olsun, bizlere birkaç kelam olsun diyerek “çok sevmeli öyleyse, çok söylemeli." dizeleriyle selamlamak istiyorum.
Güzel, güneşli günlere.
