Twitter sağ olsun görmeyeceğimiz, orda değilsek ya da bir tanıdığımız şahit olmadıysa haberimizin bile olmayacağı birçok olay hakkında bilgi sahibi oluyoruz. Benim en son karşılaştığım ise bir belediye otobüsünde sırf kendinden daha büyük diye birine yer vermediği için otobüste tokat atılan bir çocuk. Okuldan çıkmış evine giderken, otobüste oturuyor diye böyle bir olaya maruz kalmış. Kendinden yaşça büyük birine yer vermediği için o kişi çocuğa tokat atmış. Ergenlik bir insanın hayatında geçirdiği belki en önemli dönem. Kişiliğinin oturduğu, hayat görüşünün belirlendiği, iyi bir insan mı yoksa kötü bir insan mı olacağına karar verdiği bir dönem. İnsan olmaya başladığı dönem hatta. O dönemde yaşanan her olay insanda derin izler bırakıyor. Yetişkin bir insan olduğunda da o izlerle yoluna devam ediyor. Bu nedenle çevremizdeki ergenlik dönemindeki gençlere dikkat etmemiz gerekiyor. Yani bu mesele yaş almış birinin otobüste oturarak seyahat etmesinden bin kat daha önemli bir mesele. Şimdi o çocuk kendini aradığı bir dönemde toplum içinde hiç tanımadığı birinden şiddet görüyor. Yaşadığı gurur kırıklığını düşündükçe içim parçalanıyor. Keşke orada olsaydım o otobüsü birbirine katardım. Neyse ki başka bir adam tepkisiz kalmıyor da çocuğu savunuyor. Diğer yolcular da öyle hiçbir şey olmamış gibi yolculuklarına devam ediyorlar. Sizin de alacağınız olsun. Bir olaya tepki vermek için illa kendimizin ya da çevremizin etkileniyor olması gerekmez. Hatta sırf biz yaşamadık diye tepki vermemiz gerekiyor. Yani başkasını savunmak ve empati yapmak gerekiyor. O adam da insan gibi davranarak yaşadığı bu olaya tepkisiz kalmıyor işte. Helal olsun! Şimdi o çocuğun psikolojisinde oluşan yarayı nasıl tedavi edeceğiz? Zorla saygı yaratmaya çalışan yaşlıları ne yapacağız peki. Gençlik çok güzel bir yolda. Sapacağı birçok yol varken onlar iyi yolu tercih etmek için ellerinden geleni yapıyorlar. Buna rağmen bir toplu taşıma aracında bile şiddet görüyorlar. Sevgili yaş almış insanlar. Hayat sizi yormuş olabilir ama emin olun yeni nesil sizin 70 yılda yaşadıklarınızı çok kısa bir sürede yaşayıp tecrübe ediyorlar zaten. Yani sizden daha fazla saygıyı hak ediyorlar. Sizden daha fazla hayat mücadelesi ile uğraşıyorlar. Hayat onları sizden daha fazla yoruyor. Önceliğiniz olabilir evet ama bu önceliği şiddet uygulayarak sağlayamazsınız. Bir kere gönülden yapılan bir iyilik ile zorla yaptırılan bir iyilik aynı tesiri yaratmaz. Bunu o yaşadığınız yıllar içinde öğrenemediniz mi? Kimin ne yaşadığını bilemezsiniz. Bu dünyadaki en önemli mesele size duyulan saygı değil. Artık bunu idrak edin ve gençlere toplu taşımalarda psikolojik uygulamaktan vazgeçin...

Editör: TE Bilisim