Brezilya’nın Minas Gerais eyaletinin Merkez Bölgesi'nde “Güzel Vadi”, Belo Vale'de yer alan Noiva do Cordeiro, sadece kadınların yaşadığı ve üretimden yönetimine, her aşamada kadınların hüküm sürdüğü bir kasaba…
Ülkenin güneydoğusunda yer alan ve sadece kadınların yaşadığı bu kasabada yaşayan yaklaşık bin kadının yaş ortalaması da 35 civarında.
Aralarında evli kadınlarında olduğu kasaba halkı, eşlerinin kendileriyle yaşamalarına izin vermiyor. Kasabada yaşayan bir kadınla evlenmek isteyen bir erkek, kasabanın dışında yaşama şartını da peşinen kabul etmiş sayılıyor.
Ayrıca erkek çocuklar da 18 yaşına geldiğinde kasabadan ayrılmak zorunda.
1891’den beri erkek egemenliğinin olmadığı Noiva do Cordeiro kasabasında yaşayan kadınlara göre, “Erkeklerin olmadığı bir hayat çok daha güzel”.
Kasabadan bir kadınla evli olan erkekler, sadece hafta sonu eşini görebiliyor.
Tarihsel açıdan baktığımızda ana erkil toplumlar yok değil; ancak erkek egemen toplumların hakim olduğu günümüzde böyle bir toplum nasıl var oldu? Bu kasabayı 19. yüzyılda oluşturan ve 21. yüzyılda var olmasına neden olan şey neydi?
Ve insan'da yer alan bilgilere göre, aslında her şey bir kadının başkaldırmasıyla başladı… Maria Senhorinha de Lima adında bir kadın, babası tarafından zorla Arthur Pierre adında biriyle evlendirildi. Oysa Maria başka birini sevmekteydi. O zamanlar alışılmadık bir şekilde kocasını terk eden Maria, daha önceden hamile olduğu sevgilisi Chico Fernandes ile yaşamaya başladı.
Peder Jacinto, bu durumu Katoliklere ve o bölgede yaşayanlara büyük bir hakaret olarak kabul ederek, bu soydan gelenleri dördüncü nesle kadar aforoz etme cüreti gösterdi. Bu da, bölgedeki diğer kadınlar tarafından Maria’nın fahişe olarak anılmasına neden oldu.
Ancak Maria yalnız değildi. Hiçbir zaman da olmamıştı. Onun gibi toplumda hor görülen ve kabul edilmeyen kadınlar birbirleriyle iletişime geçerek, kendilerine ait izole bir yaşam kurmak istediler. Noiva do Cordeiro da böyle bir kader birliğiyle kuruldu.
1940'lara gelindiğinde, Protestan Papaz Anísio Pereira topluluğa katıldı. Papaz, 21. yüzyılın başında topluluğun kurucularından biri olarak kabul edilen Dona Delina ile evlendi. Sonra sıkı kurallara sahip olan Kuzu Kilisesi diye adlandırdıkları bir yer oluşturuldu.
Kiliseyi, Kitâb-ı Mukaddes’te olmayan obje ve uygulamalardan arındırarak Hıristiyanlığın Kitâb-ı Mukaddes’e uygun hale getirmeyi hedefleyen Protestan Papaz, kasabanın yönetiminde söz sahibi olmaya başlamasıyla katı kurallar uygulamaya başladı. Papaz, alkol içmeyi, müzik dinlemeyi, saçlarını kesmeyi ve herhangi bir doğum kontrol yöntemi kullanmayı yasakladı.
Diğer taraftan Katolikler, Protestan kilisesinin fuhuş için bir cephe açtığını savunarak, kasabadaki ayrımcılığın artmasına yol açtı.
1995'te Papaz Anísio Pereira vefat eder ve bu yerel halkın katı dini yönelimlerinden ayrılmasının başlangıcı olur. Kasaba sakinleri, bir daha asla erkek egemenliği altında girmeme kararı aldılar. 1999’da Yerel Halk Birliğini kurdular. O günden beri kasabalı kadınlar kendi karar ve kurallarını kendileri belirliyor.
Erkek egemenliğini ret etmenin kasabadaki kadınların evlenmesine engel olduğunu da söyleyen kasaba sakinleri, evlenmek için “kendi hayatlarını terk edip, kasabadaki kurallara uyacak, buradaki yaşama uyum sağlayacak” uygun adaylar beklediklerini dile getiriyor.
Diğer yandan kadınlar bir daha erkek egemenliğine girmemekte kararlı. Kasabadaki kadınlarla evlenecekler için de aynı kurallar geçerli olacak.
Tüm işleri kendilerinin yaptığını ifade eden kadınlar, Noiva do Cordeiro’yu çok sevdiklerini ve evlenmek için yaşadıkları yerden ayrılmak istemediklerini belirtiyor.
Kadınlar tarafından yetiştirilen ve hasat edilen sığır eti, tavuk, mısır, fasulye, pirinç, kabak ve patlıcan gibi ürünleri hem kendi tüketimleri için, hem de gelir elde etmek için kullanıyorlar. Tarlada çalışarak elde ettikleri gelirlerin hatırı sayılır bir kısmını da eğlence, etkinlik ve gösteriler için harcamayı ihmal etmiyorlar.
Birbirlerinin giysilerini denemek, saç, manikür ve pedikür yapmak ve en önemlisi de dedikodu yapmak için bol bol zamanları olduğunu belirten Noiva do Corderio sakinleri, kendilerine bir de sosyal tesis kurmuşlar. Buraya aldıkları dev ekranlı bir televizyondan dizileri birlikte izliyorlar.
Kasabada tüm işler adil ve gönüllü bir işbölümü sayesinde sorunsuz yapılırken, iş yükünün de eşit olarak paylaşıldığı kaydediliyor. Erkek olmadığı için aralarında hiçbir rekabetin yaşanmadığını ifade eden kadınlar, yaşadıkları birlikteliği de, “birimiz hepimiz, hepimiz birimiz için” olarak formüle ediyor.
Brezilya’nın bu küçük kasabasında yaşayan kadınlar, “Hayat, erkekler olmadan çok daha güzel” diyor.

Kaynak: https://veinsan.org/

Editör: TE Bilisim