Bugün günlük koşuşturmacalara biraz mola verip yürümeye koyulduk sokaklarda. Güneş saklanmış, hava biraz bulutlu ama gelen mis gibi koku peşine düşürdü beni. Bir de ne göreyim; Güneş Sokak’ta, tatlı mı tatlı bir apartmanın bahçesinde leylaklar açmış, kokusu da sarmış tüm sokağı.   Ne yalan söyleyeyim, güneşle doğru orantılı çalışan bir enerjim var benim, hafif kapalı olan hava sabah uyandığımda keyfimi kaçırmıştı ki, bana doğanın bir hediyesi gibi oldu açan mor leylaklar, bir tebessüm iliştiriverdiler yüzüme.   Derken yıllar önce şarkılarına coşkuyla eşlik edip dinlediğimiz müzisyenlerin konserlerine gidiverdim zihnimde, pandeminin elimizden bu konforu almadığı günlerde, çoğumuz konserlerde bir araya gelir, hep bir ağızdan eşlik ederdik şarkılara;   “Su uyandı, sen uyanmadın aşk olsun Salınıp çık, içine bahar dolsun. Ne bu dünya böyle kalacak, ne geçmiş ziyan olacak, Açacak akşamlardan mor leylaklar.”   Beraber şarkılara eşlik ederken saatlerce, bir yandan dans eder, konser bitimlerinde hızımızı alamayıp, bir sonraki konsere planlar yapardık.   Şimdilerde, pandeminin etkileri azalmışken, yasaklar bir bir kalkıyorken, hazır açık havada maskeleri çıkarmışken, konser gecelerinde şarkılara hep bir ağızdan eşlik etme arzusuyla, yine leylakların hatırlattığı ezgiye devam ederek bitiriyorum yazımı;   “Leylaklar açmış, gördün mü? Dallardan bahar inmiş, duydun mu? Karanlıklar içinde bir ışık var Mor mor mor leylaklar.”

Editör: TE Bilisim