Bazen sürekli kendimizi başkalarıyla kıyaslarız sadece kendimiz değil bu her konuda karşımıza çıkabilir. İşimiz, özel yaşantımız, çocuklarımız, eğitim hayatımız. Olumlu eleştiri her zaman insanı ileriye taşır ama olumsuz eleştiri ve gereksiz kıyas insanı adeta bataklık içine çeker. “Çok gururlu bir savaşçı bir gün bilgeyi ziyarete geldi. Savaşçı çok meşhurdu, ama bilgenin cemal ve celali karşısında aşağılık duygusuna kapılıyordu. “Neden kendimi aşağı hissediyorum?” diye bu duygusunu bilgeye açtı. “Birkaç dakika önce her şey çok güzeldi, ama sizin huzurunuza gelince aniden kendimi aşağı hissettim. Bunu daha önce hiç hissetmedim. Defalarca ölümle karşı karşıya geldim ve hiç korkmadım. Neden şimdi korkuyorum?” Bilge şöyle karşılık verdi: “Bekle. Herkes gittiğinde cevap vereceğim.” İnsanlar gün boyunca bilgeyi ziyarete geldiler. Savaşçı beklemekten yorulmuştu. Akşam bilgenin odası nihayet boşaldı ve savaşçı sordu: “Şimdi soruma cevap verebilir inisiniz?” Bilgenin cevabı şöyle oldu: “Dışarıya gel.” Dışarıda dolunay ufkun üzerinde yükseliyordu. Bilge tane tane şunları söyledi: “Ağaçlara bak. Şuradaki ağaç göğe yükseliyor, yanındaki ağaç ise küçücük. Onlar penceremin önünde yıllardır duruyorlar ve hiçbir zaman sorun çıkmadı. Küçük ağaç büyük ağaca hiçbir zaman ‘Senin yanında neden kendimi aşağı hissediyorum?’ diye sormadı. Bu ağaç küçük, o ağaç ise büyük. Neden en küçük fısıltı halinde bile böyle bir şey duymadım?” Savaşçı cevapladı: “Çünkü onlar karşılaştırma yapamazlar.” “O halde sorduğun sorunun cevabını bana sormana gerek yok. Onu zaten biliyormuşsun.”  

Editör: TE Bilisim