Hırs ile mutluluk, birbirlerini hiç görmezler ne kadar doğru bir söz. Oldum olası fazla hırslı insanları sevmemişimdir. Hırs, ancak kendinle yarışa girdiğinde güzeldir. Başkalarına kıskançlık ve hasetlikle baktığın anlarda seni bir bataklık gibi içine çekiverir. Kesinlikle başarıya giden yol başkalarını çok kıskanıp uçsuz bucaksız bir hırsa kapılmak değildir. Bu sözlerimi kanıtlar nitelikte olan bir hikaye paylaşmak isterim sizlerle “Bir ormanda iki kişi ağaç kesiyormuş. Birinci adam sabahları erkenden kalkıyor ağaç kesmeye başlıyormuş, bir ağaç devrilirken hemen diğerine geçiyormuş. Gün boyu ne dinleniyor ne öğle yemeği için kendine vakit ayırıyormuş. Akşamları da arkadaşından bir kaç saat sonra ağaç kesmeyi bırakıyormuş. İkinci adam ise arada bir dinleniyor ve hava kararmaya başladığında  eve dönüyormuş. Bir hafta boyunca bu tempoda çalıştıktan sonra ne kadar ağaç kestiklerini saymaya başlamışlar. Sonuç: İkinci adam çok daha fazla adam kesmiş. Birinci adam öfkelenmiş: – Bu nasıl olabilir? Ben daha çok çalıştım. Senden daha erken işe başladım, senden daha geç bitirdim. Ama sen daha fazla ağaç kestin. Bu işin sırrı ne? İkinci adam yüzünde tebessümle yanıt vermiş: – Ortada bir sır yok… Sen durmaksızın çalışırken, ben arada bir dinlenip baltamı biliyordum. Keskin baltayla, daha az çabayla daha çok ağaç kesilir.

Editör: TE Bilisim