Bugün arife günü. Ramazan ayı boyunca tuttuğumuz orucun bugün son günü. Allah herkesin kalbindeki bütün iyi niyetleri kabul etsin diyerek yazıma başlamak istiyorum. Ver herkese şimdiden musmutlu bir bayram diliyorum. Bayramları çocukluğumdan beri çok seviyorum. Zaten çocuk olup da bayramları sevmeyen çocuk nadirdir diye düşünüyorum. Çocukken bayram demek harçlık demekti. Şeker demekti. El öpmek, aile ziyaretlerinden bulunmak ve bolca gezmek demekti. Umuyorum ki şu dönemde de bütün çocukların bayramları böyle geçer. Çünkü aç olan, bayram kutlayamayan, her bayramı boynu bükük geçiren o kadar çok çocuk var ki… Ya da bayramı savaşın ortasında geçiren çocuklar… Evet, her bayram her çocuk için özeldir ve güzeldir. Ama yaşadığımız dünya çocukların eşit şartlarda yaşamasına fırsat vermeyen bir dünya. Onları istemedikleri ya da yaşamayı tercih etmedikleri bir hayata zorlayan, sürükleyen bir dünya. Çocuklara çocukluklarını yaşatmayan bir dünya. Sadece çocuklar için değil. Dezavantajlı olan birçok gruba yeryüzünde aynı fırsatlar tanınmıyor. Dünyanın bu gidişatından rahatsız olan bizlerin yapması gereken ise özellikle dezavantajlı gruplar için kimin elinden ne geliyorsa onu yapacak olması. Hem maddi hem de manevi anlamda… Mesela neden zekat vermiyoruz? Çünkü sizin vereceğiniz bir zekata sizin hayal edemeyeceğiniz kadar muhtaç olan o kadar çok kişi var ki… Ya da neden bayramlarda bir huzur evini ziyaret etmiyoruz? Bizi tanımadıkları halde her birimizin yolunu gözleyen o kadar çok yaşlı var ki… İşte tüm bunları düşünüp birde elimizden geldiği kadar fikriyattan ötesine geçiyorsak bizden iyisi yoktur bence… Hadi bu bayramda ya bir çocuğu sevindirin ya da huzurevindeki bir yaşlıyı ziyaret ederek ona dünyaları verin… Neden olmasın ki?